Het kan jaren duren om een groot schip te bouwen en maanden om een klein schip te bouwen. Grote bevoorradingsschepen en drijvende dokken kunnen honderden miljoenen dollars kosten. Grote schepen kunnen meer dan 1000 voet lang zijn en in rust tot 200.000 ton wegen. Daarom kunnen ze niet in het water worden gehesen en gelaten zoals kleine boten. Wat zijn de methoden om schepen te water te laten? Hoe worden ze te water gelaten?
De evolutie en het belang van het te water laten van schepen
De tewaterlating is een cruciale stap in het scheepsbouwproces en markeert het moment waarop een schip van land naar water overgaat. Er zijn verschillende tewaterlatingsmethoden, die elk geschikt zijn voor specifieke scheepstypen, afmetingen en locatieomstandigheden. Een van de meest traditionele methoden is de tewaterlating door middel van zwaartekracht, waarbij het schip via een hellende glijgoot in het water glijdt. Float-out tewaterlating is een veelgebruikte methode op moderne scheepswerven. Het schip wordt gebouwd in een droogdok en vervolgens wordt er water ingegoten om het te laten drijven.
Bovendien wordt mechanisch te water laten meestal beperkt door de grootte van het vaartuig en is het meestal geschikt voor kleine vaartuigen. Airbag tewaterlating is een recente innovatie waarbij grote opblaasbare rubberen airbags onder de romp worden geplaatst om de boot het water in te rollen. Elke methode vereist zorgvuldige planning en ontwerp om de veiligheid te garanderen en de belasting op de rompstructuur te minimaliseren.
Zwaartekrachtlancering
Laten we beginnen met het te water laten door zwaartekracht. Hierbij glijdt de boot onder invloed van de zwaartekracht het water in. De boot wordt in het water gegleden via een helling, die varieert afhankelijk van de richting en het type methode dat wordt gebruikt. Er zijn over het algemeen drie soorten tewaterlatingsmethodes:
- Geoliede langsglijbaan
- Langsgeleider met stalen rollen
- Geoliede zijgeleiding
Geoliede langsglijbaan
De langsglijbaan met olie is een van de oudste methoden om een schip te water te laten. Het maakt gebruik van een gesmeerd glijbaansysteem om het schip in het water te laten glijden. Meestal wordt olie of was gebruikt om het schip snel te laten glijden. Deze methode is relatief eenvoudig en er is geen speciaal gereedschap voor nodig. Het nadeel is echter dat het smeermiddel in het water kan komen en dat er veel druk op de boeg van het schip komt te staan tijdens het te water laten.
Langsgeleider met stalen rollen
De overlangse geleider met stalen rollen wordt op dezelfde manier gestart als de geoliede geleider. Er worden echter stalen rollen gebruikt in plaats van smeermiddel, wat de beweging veel gemakkelijker maakt. Op een houten glijbaan helpen de stalen eenheden de boot te bewegen en voorkomen ze dat de stalen kogels wegglijden. Om te voorkomen dat de stalen kogels verloren gaan, zit er een eenvoudige gaaszak aan het einde van de glijbaan. Deze methode om boten te water te laten werkt goed, maar de installatiekosten zijn hoog.
Geoliede zijglijbaan
Een veelgebruikte methode voor het te water laten van grote boten is het gebruik van een geoliede schuif. De glijbaan kan helemaal tot in het water reiken of aan de waterkant gestopt worden. De boot moet zichzelf in evenwicht houden terwijl hij het water in glijdt. Deze manier van te water laten vereist een stevige boot met een uitstekende stabiliteit.
Aan de andere kant wordt deze methode vaak gebruikt in smalle waterwegen en vereist daarom extra voorzichtigheid. Als de boot de oever of muur raakt, kunnen wegen en land in de buurt onder water komen te staan of kan de boot beschadigd raken. Ondanks de gevaren die deze manier van te water laten met zich meebrengt, is het ook de coolste manier om een boot te water te laten.
Drijvende tewaterlating
Bij deze methode wordt de boot in een droogdok gebouwd. Zodra de boot klaar is, wordt het droogdok gewoon gevuld met water en drijft de boot naar de oppervlakte. Je kunt de boot dan veilig naar zee verplaatsen. Dit is momenteel een van de populairste tewaterlatingsmethoden en het is eenvoudig en veilig om te gebruiken, maar het is ook erg duur. Het is goed om te weten dat dit technisch gezien geen procedure is om een boot te water te laten. De meeste werven gebruiken deze methode echter wel. Omdat drijvend te water laten eenvoudig, veilig en efficiënt is.
Mechanisch lanceren
Mechanisch te water laten is een heel eenvoudige methode waarbij je de boot langzaam in het water laat zakken. Deze methode is enigszins riskant omdat er een kraan of ander soort hefsysteem nodig is. Het is echter een veelgebruikte methode om kleine boten te water te laten. Daarom is het niet geschikt voor grotere boten, omdat die te groot en te zwaar zijn.
Airbags lanceren
Het is een veilige manier om boten van alle soorten en maten te water te laten. Het is net als de airbags in auto's die passagiers beschermen. Deze rubberen airbags bieden steun aan de boot. Schip dat Airbags lanceert worden onder de boot geplaatst en dan wordt de zwaartekracht gebruikt om de boot in het water te leiden. Deze methode vereist geen scheepshelling en geen ingewikkelde apparatuur of processen. Daarom is het te water laten met luchtzakken een eenvoudige, veilige en goedkope manier om boten te water te laten.
De ernstige gevolgen van het verkeerd te water laten van een boot
Bij het te water laten van een boot komen heel wat berekeningen en aanpassingen kijken om een vlotte tewaterlating te garanderen. Te water laten vanaf een langshelling of dwarshelling vereist ook dat de interne structuur van de romp wordt bewerkt om de boegsectie te ondersteunen.
Hoe hard je ook je best doet, fouten zijn onvermijdelijk en de gevolgen kunnen zeer ernstig zijn. Deze fouten kunnen de vorm aannemen van een mislukte lancering, waarvan sommige de geschiedenis zullen ingaan.
Bijvoorbeeld HMS Albion op 21 juni 1898. Dit is waarschijnlijk een van de oudste lanceerfoto's. Hoewel het niet duidelijk is hoe erg de situatie was, hebben de golven die door HMS Albion werden gegenereerd de golfbreker vernield en 30 mensen gedood.
Een ander voorbeeld van een mislukte tewaterlating is de SS Principessa Jolanda. Het werd voor het eerst te water gelaten op 22 september 1907. Na de tewaterlating begon het schip te zinken en naar links te hellen, waardoor het zijn evenwicht niet kon bewaren. Omdat het ongeluk niet gestopt kon worden, kon het schip niet gered worden. Aangenomen wordt dat een verkeerde berekening van het zwaartepunt van het schip de oorzaak van de fout was.
Een recenter ongeluk bij de tewaterlating vond plaats op het luxe cruiseschip SS Jiugang op 29 september 2011. De scheepswerf had gekozen voor een tewaterlating met een verticale glijbaan. Maar toen ze het schip in het water lieten glijden, bleef het niet eens drijven. Volgens Maritime Professional zonk $2,5 miljoen uiteindelijk naar de bodem.
Samenvatting
Inzicht in de methoden voor het te water laten van een schip laat zien dat de maritieme industrie veel creativiteit en technische expertise vereist. Of de tewaterlating nu gebeurt door zwaartekracht, drijvend, mechanisch of met een airbag, elke techniek is zorgvuldig ontworpen om ervoor te zorgen dat het schip veilig en efficiënt te water gaat.
De keuze van de tewaterlatingsmethode hangt af van factoren zoals de grootte en het type van het schip en de mogelijkheden van de scheepswerf. Dit laat zien hoe veelzijdig moderne scheepsbouwtechnieken zijn geworden. Door deze methoden onder de knie te krijgen, verleggen scheepsbouwers voortdurend de grenzen van innovatie om ervoor te zorgen dat elk schip met succes en veilig zijn eerste reis maakt.
FAQ
Welke verschillende soorten scheepslanceringen zijn er?
Gangbare methoden voor het lanceren van schepen zijn onder andere zwaartekracht-, drijvende, mechanische en airbaglanceringssystemen. Elke technologie heeft zijn eigen voordelen en toepassingen.
Welke factoren beïnvloeden de keuze van de tewaterlatingsmethode?
Veelvoorkomende factoren zijn onder meer de grootte en het gewicht van het schip, de faciliteiten van de scheepswerf en omgevingsfactoren. Deze beïnvloeden allemaal de keuze van de meest geschikte lanceertechniek.
Welke risico's zijn er verbonden aan het te water laten van een schip?
Risico's zijn onder meer schade aan het schip of omliggende constructies, persoonlijk letsel en milieueffecten. Zorgvuldige planning en uitvoering zijn daarom essentieel.
Is het lanceren van airbags ook mogelijk op grote vaartuigen?
Hoewel airbags voor het lanceren van schepen doorgaans worden gebruikt voor kleine vaartuigen, kunnen ze, mits uitgerust met de juiste apparatuur en planning, ook worden gebruikt voor grote vaartuigen. Dit biedt een flexibele oplossing voor vaartuigen van alle afmetingen.
